เขตปกครองตนเองกว่างซีจ้วง

เมืองสำคัญ/เขตพัฒนาเศรฐกิจ

เมืองสำคัญของกว่างซี

1. นครหนานหนิง (Nanning)

“เมืองเอก” ของเขตปกครองตนเองกว่างซีจ้วง มีความสำคัญในฐานะเมืองศูนย์กลางการเมืองการปกครองและเศรษฐกิจ (อ่าวเป่ยปู้) ของมณฑล เป็นเมืองที่มีขนาดทางเศรษฐกิจใหญ่เป็นอันดับ 1 จาก 14 เมือง) ของกว่างซี ทั้งในแง่พื้นที่ ประชากร และขนาดเศรษฐกิจ) ทั้งนี้ เมื่อเทียบกับอีกหลายเมืองใหญ่ของจีน นครหนานหนิงอาจได้รับการจัดให้เป็น “หัวเมืองชั้น 2” ของประเทศ

นครหนานหนิง เป็นที่รู้จักในฐานะสถานที่จัดถาวรของ “งานมหกรรมแสดงสินค้าจีน-อาเซียน” (China-ASEAN Expo; CAEXPO) ได้รับการขนานนามเป็น “Green City” เป็นบ้านพี่เมืองน้องกับเทศบาลเมืองขอนแก่น และมีสถาบันการศึกษาที่เปิดสอนภาษาไทยมากที่สุดในเขตฯ กว่างซีจ้วง นครหนานหนิง มีพื้นที่ราว 2.2 หมื่น ตร.กม. (ใหญ่กว่า กทม. 14 เท่า) มีประชากรราว 7.1 ล้านคน (ปี 55) แบ่งเป็นการปกครองเป็น 6 เขต 6 อำเภอ นครหนานหนิงเป็นเมืองพี่เมืองน้องกับจังหวัดขอนแก่น

เขตธุรกิจที่น่าสนใจ ได้แก่

1.1 เขตซิงหนิง (兴宁区) ถือเป็นเป็นย่านใจกลางเมืองและเป็นแหล่งธุรกิจที่มีความเก่าแก่ที่สุด รวมทั้งเป็นที่ตั้งของแหล่งช็อปปิ้ง และถนนคนเดิน (walking street) ที่มีชื่อเสียงที่สุดของนครหนานหนิง

 ย่านใจกลางเมืองแห่งนี้ ถือเป็นทำเลทองที่เหมาะกับการค้าขายสินค้าของผู้ประกอบการ เนื่องจากมีลูกค้าหมุนเวียนเป็นจำนวนมากและเป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดี

1.2 เขตเมืองใหม่ (ธุรกิจ) ล่างตง（埌东新区） ตั้งอยู่ทางฝั่งตะวันออกของนครหนานหนิง เป็นย่านธุรกิจ สำนักงาน แหล่งที่อยู่อาศัย และแหล่งช้อปปิ้งที่มีชื่อเสียงอีกแห่งหนึ่งของนครหนานหนิง เป็นพื้นที่ที่มีระดับการขยายตัวทางเศรษฐกิจและมีการพัฒนาภาคอสังหาริมทรัพย์สูงที่สุดพื้นที่หนึ่งของนครหนานหนิง

 2. เมืองหลิ่วโจว (Liuzhou)

 เป็นเมืองที่มีขนาดเศรษฐกิจใหญ่เป็นอันดับ 2 ของมณฑล มีบทบาทสำคัญภาคอุตสาหกรรม โดยเป็น “ฐานการผลิตรถยนต์และเครื่องจักรวิศวกรรมก่อสร้าง” ที่ใหญ่ที่สุดของกว่างซี ทำเลที่ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของมณฑล ด้านเหนือติดมณฑลหูหนาน ด้านใต้ติดเมืองหลายปิน ด้านตะวันออกติดเมืองกุ้ยหลิน และด้านตะวันตกติดเมืองเหอฉือ

 เมืองหลิ่วโจว มีพื้นที่ 18,618 ตร.กม. โดยเป็นพื้นที่้เขตเมือง 1,214 ตร.กม. มีประชากรรราว 3.7 ล้านคน (ปี 54) แบ่งการปกครองออกเป็น 4 เขต 6 อำเภอ อุตสาหกรรมอื่นๆ ที่มีเมือง ได้แก่ ถลุงโลหะ เคมีภัณฑ์ ผลิตยา ผลิตน้ำตาล ผลิตกระดาษ วัสดุก่อสร้าง และสิ่งทอ เมืองหลิ่วโจวเป็นเมืองพี่เมืองน้องกับจังหวัดระยอง

3. เมืองกุ้ยหลิน (Guilin)

เป็นเมืองที่มีขนาดเศรษฐกิจใหญ่เป็นอันดับ 3 ของมณฑล ในอดีตเคยเป็น “เมืองเอก” ของเขตฯ กว่างซีจ้วง มีชื่อเสียงโด่งดังระดับโลก จากที่มีทัศนียภาพที่งดงาม ประหนึ่ง “ภูผาธารา หนึ่งในใต้หล้า”

 กุ้ยหลิน ตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของมณฑล ด้านเหนือและตะวันออกติดมณฑลหูหนาน ด้านตะวันตกและตะวันตกเฉียงใต้ติดเมืองหลายปิน ด้านใต้และตะวันออกเฉียงใต้ติดเมืองอู๋โจวและเมืองเฮ่อโจว มีขนาดพื้นที่ 2.78 หมื่น ตร.กม. มีประชากร 4.9 ล้านคน (ปี 53) นอกจากอุตสาหกรรมท่องเที่ยวแล้ว อุตสาหกรรมสำคัญของเมือง ได้แก่ อุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์ อุตสาหกรรมยางพารา และอุตสาหกรรมยา และอุตสาหกรรมเครื่องดื่ม (เบียร์) ตลอดจนเป็นที่ตั้งของเขตพัฒนาเทคโนโลยีระดับสูงกุ้ยหลิน

4. เมืองท่ารอบอ่าวเป่ยปู้ : เมืองฝางเฉิงก่าง เมืองชินโจว และเมืองเป๋ยไห่ เมืองท่าสำคัญของเขตเศรษฐกิจอ่าวเป่ยปู้ทั้ง 3 เมืองได้รับการกำหนดบทบาททางเศรษฐกิจและอุตสาหกรรมที่มีความแตกต่างกัน ดังนี้ เมืองฝางเฉิงก่าง (Fangchenggang) ตั้งอยู่ฝั่งตะวันตกของเมืองรอบอ่าวเป่ยปู้ ด้านเหนือติดนครหนานหนิง (ห่างจากเขตเมืองหนานหนิงประมาณ 180 กิโลเมตร) ด้านตะวันออกติดเมืองชินโจว ด้านตะวันตกติดประเทศเวียดนาม มีขนาดพื้นที่ 6,173 ตร.กม. ประชากร 9.3 แสนคน (ปี 55) แบ่งการปกครองออกเป็น 2 เขต 1 อำเภอ และ 1 อำเภอระดับเมือง

ฝางเฉิงก่างนี้มีจุดเด่นด้านทำเลที่ตั้ง กล่าวคือ เป็นที่ตั้งของท่าเรือที่มีขนาดใหญ่ที่สุดของกว่างซี ระยะทาง 8 กิโลเมตร (มีเส้นทางเดินเรือตรงสู่ประเทศไทย) และมีพรมแดนติดประเทศเวียดนามทั้งทางบก (อำเภอระดับเมืองตงซิง) และทางทะเล และเป็นแหล่งนำเข้าส่งออกสินค้าเทกองที่สำคัญ (สินแร่ ถ่านหิน และวัสดุก่อสร้าง) ของพื้นที่ภาคตะวันตกของประเทศจีน เมืองชินโจว (Qinzhou) ตั้งอยู่ตรงกลางของเมืองรอบอ่าวเป่ยปู้ ด้านเหนือติดนครหนานหนิง (ห่างจากเขตเมืองหนานหนิงประมาณ 120 กิโลเมตร) ด้านตะวันออกติดเมืองเป๋ยไห่ ด้านตะวันตกติดเมืองฝางเฉิงก่าง มีขนาดพื้นที่ 10,843 ตร.กม. มีประชากร 3.7 ล้านคน (ปี 53) แบ่งการปกครองออกเป็น 2 เขต 2 อำเภอ

“ชินโจว” มีท่าเรือน้ำลึกธรรมชาติ เป็นเมืองได้รับการกำหนดให้เป็นจุดนำเข้า แปรรูป และสำรองน้ำมันปิโตรเลียมของเขตฯ กว่างซีจ้วง นอกจากนี้ ยังเป็นที่ตั้งของ “ท่าเรือสินค้าทัณฑ์บนเมืองชินโจว” สำหรับการนำเข้ารถยนต์สำเร็จรูป (แห่งที่ 5 ของประเทศจีน) และศูนย์กลางการนำเข้าเครื่องดื่มแอลกอฮอล์จากต่างประเทศ (ศูนย์กระจายเหล้าไวน์นำเข้าที่ใหญ่ที่สุดของภาคตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศจีน และล่าสุด ทางการจีนได้ร่วมกับทางการมาเลเซียจัดตั้ง “เขตนิคมอุตสาหกรรมจีน-มาเลเซีย” ณ เมืองชินโจว โดยเป็นนิคมอุตสาหกรรมระหว่างจีนกับประเทศสมาชิกอาเซียนแห่งที่ 3 ต่อจากนิคมอุตสาหกรรมจีน (ซูโจว) -สิงคโปร์ และเมืองนิเวศจีน (เทียนจิน)-สิงคโปร์ เมืองชินโจวและจังหวัดสมุทรสาครได้สถาปนาความสัมพันธ์บ้านพี่เมืองน้องกันตั้งแต่ปี 2550 เมืองเป๋ยไห่ (Beihai City) ตั้งอยู่ฝั่งตะวันออกของเมืองรอบอ่าวเป่ยปู้ ด้านเหนือติดเมืองชินโจว เมืองตะวันออกเฉียงเหนือติดเมืองยวี่หลิน ด้านตะวันออกติดเมืองจ้านเจียง มณฑลกวางตุ้ง มีขนาดพื้นที่ 3,337 ตร.กม. มีประชากร 1.6 ล้านคน (ปี 53) แบ่งการปกครองออกเป็น 3 เขต 1 อำเภอ

 นอกจากเป็นเมืองท่องเที่ยวริมทะเลแล้ว เป๋ยไห่ยังได้รับการกำหนดบทบาทเป็น “ซิลลิคอน วัลเล่ย์แห่งอ่าวเป่ยปู้” (ฐานอุตสาหกรรมไอทีและอิเล็กทรอนิกส์) นอกจากนี้ ยังมีอุตสาหกรรมเด่นอื่นๆ อาทิ อุตสาหกรรมปิโตรเคมี (ฐานผลิตของ Sinopec) และอุตสาหกรรมวัสดุใหม่ เมืองเป๋ยไห่ เป็นที่ตั้งอยู่ “เขตนิคมแปรรูปเพื่อการส่งออกเมืองเป๋ยไห่” เมืองเป๋ยไห่และอำเภอหาดใหญ่ ได้สถาปนาความสัมพันธ์บ้านพี่เมืองน้องกันตั้งแต่ปี 2548 5. เมืองฉงจั่ว (Chongzuo) ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของเขตฯ กว่างซีจ้วง ด้านตะวันออกติดนครหนานหนิง ด้านเหนือติดเมืองไป่เซ่อ ด้านใต้และตะวันตกติดประเทศเวียดนาม เป็นเมืองการค้าชายแดนที่สำคัญของมณฑล เป็น “ถนนสู่อาเซียน” โดยสามารถเชื่อมต่อกับประเทศสมาชิกอาเซียน รวมถึงไทย(ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ) ผ่านเส้นทาง R8 R9 และ R12

 ฉงจั่วมีชายแดนด้านใต้และตะวันตก) ติดกับประเทศเวียดนาม ยาว 533 กิโลเมตร โดยมีด่านชั้นหนึ่ง (ด่านสากล) 3ด่าน ด่านชั้นสอง ( จุดผ่อนปรนกับประเทศเพื่อนบ้าน) 4 ด่าน และตลาดการค้าชายแดน 15 แห่ง อำเภอระดับเมืองผิงเสียง (Pingxiang) เป็นอำเภอที่มีความสำคัญของเมืองฉงจั่ว และเขตฯ กว่างซีจ้วง ในฐานะ “เมืองหน้าด่าน” หรือ “ประตูสู่อาเซียน” เนื่องจากตั้งอยู่ในจุดกึ่งกลางระหว่างนครหนานหนิงกับกรุงฮานอย (ห่างจากนครหนานหนิงและกรุงฮานอย 160 และ 172 กิโลเมตร) ในการนี้ อำเภอผิงเสียงจึงปริมาณการค้าระหว่างประเทศ ด่านสากลที่มีชื่อเสียงของอำเภอฯ ผิงเสียง คือ ด่านโหย่วอี้กวาน (Youyiguan Border) และด่านระดับ 2 คือ ด่านผู่จ้าย (Puzhai Border) นอกจากนี้ ผิงเสียงยังเป็นที่ตั้งของ “เขตคลังสินค้าทัณฑ์บนแบบบูรณาการผิงเสียง” และเขตความร่วมมือข้ามชาติจีน-เวียดนามอีกด้วย ปัจจุบัน เทศบาลเมืองฉงจั่วกำลังผลักดันการสร้างเขตนิคมอุตสาหกรรมจีน-ไทย ณ เมืองฉงจั่ว เมืองฉงจั่วกับจังหวัดมุกดาหาร ได้ลงนามสถาปนาความสัมพันธ์เมืองพี่เมืองน้องกันตั้งแต่ปี 2554

นิคมอุตสาหกรรมของกว่างซี

ปัจจุบัน เขตฯ กว่างซีจ้วงมีนิคมอุตสาหกรรมที่ผ่านการอนุมัติ 31 แห่ง คิดเป็นพื้นที่รวม 18,802 เฮกตาร์ อย่างไรก็ดี ในจำนวนนี้ เป็นพื้นที่ที่ได้รับการพัฒนาแล้วเพียง 15.373 เฮกตาร์ นิคมอุตสาหกรรมของกว่างซี หลักๆ แบ่งออกเป็น 3 ประเภท คือ

1. เขตพัฒนาเทคโนโลยีขั้นสูง (High Technology Development Zone) เรียกสั้นๆ ว่า “นิคมไฮเทค” เป็นเขตพัฒนาที่ได้รับการสนับสนุนในระดับประเทศ มีอยู่ 4 แห่ง ตั้งอยู่ในนครหนานหนิง เมืองกุ้ยหลิน เมืองเป๋ยไห่ และเมืองหลิ่วโจว มีอุตสาหกรรมสำคัญ ได้แก่ ไอทีและอิเล็กทรอนิกส์ ยาและเวชภัณฑ์ โลหะนอกกลุ่มเหล็ก วัสดุใหม่ อะไหล่ยานยนต์ อุปกรณ์ผลิตกระแสไฟฟ้า เป็นต้น

2. เขตพัฒนาเศรษฐกิจและเทคโนโลยีเชิงบูรณาการ (Economy and Technology Development Zone) เป็นเขตพัฒนาระดับมณฑลหรือระดับเมือง มีอยู่ 21 แห่ง ตั้งอยู่กระจายตามหัวเมืองสำคัญ มีอุตสาหกรรมสำคัญ ได้แก่ เครื่องจักรทางการเกษตร วัสดุก่อสร้าง รถยนต์ เครื่องจักรวิศวกรรมก่อสร้าง แปรรูปอลูมิเนียม ผลิตยา ไอทีและอิเล็กทรอนิกส์ แปรรูปอาหาร ถลุงโลหะ แปรรูปโลหะนอกกลุ่มเหล็ก สิ่งทอ ปิโตรเลียมและปิโตรเคมี เป็นต้น

3. เขตพัฒนาเศรษฐกิจเพื่อการส่งออก (Export-Oriented Economy Development Zone) เป็นเขตความร่วมมือข้ามมณฑล/ข้ามประเทศ เน้นการผลิตและแปรรูปเพื่อการส่งออก ส่วนใหญ่ตั้งอยู่เมืองที่มีจุดเด่นด้านทำเลที่ตั้ง (ท่าเลียบชายฝั่งทะเล/เลียบฝั่งแม่น้ำ/เลียบแนวพรมแดน) ได้แก่ เมืองเป๋ยไห่ เมืองอู๋โจว อำเภอระดับเมืองผิงเสียง และอำเภอระดับเมืองตงซิง มีอุตสาหกรรมสำคัญ อาทิ เครื่องจักรทางการเกษตร อิเล็กทรอนิกส์ ผลิตยา เคมีภัณฑ์ อาหาร สิ่งทอ พลาสติก วัสดุไม้และเซรามิก เป็นต้น

อ้างอิงจาก : http://www.thaibizchina.com/thaibizchina/th/about-china/country/guangxi